groot als een aardbei en zwaar als een suikerklontje

Leonie Moreels

ooit woonde er een brits kind in een perzik

op handen en knieën vrat het kamers in de vruchtpulp

lag krom om de pit heen te slapen

hoe voelt het om je om een kern heen te krullen

opgerold in bed druk ik mijn koude handen tegen mijn borst

op zoek naar een knobbeltje, wat hards

het kind was blij, maar wat de fak kan ik in dat woord proppen

één voor één weeg ik de letters op mijn tong

bee el ei ei ei ei ei ei: ik blaat mezelf in slaap

de overzeese air-bnb is een kamer zonder hoeken

Ines123xx antwoordt negen werkdagen later:

het is als slapen in een eitje

ooit vroeg ik mama om gebakken ei, kreeg een paardenoog

ik at enkel het wit rondom de zwelling op

erna gleed de dooier van het bord de gootsteen in

trok een oranje streep van vet en schuldbesef

ines toont me: de slaapkamer is stootloos

met slaapzetel, voorraadkastje en waterkoker

een baarmoeder die op slot kan

waarom je foetus als fruit beschrijven

ik ben een banaantje van twintig weken in een britse grootstad

rotte organen, geel en kromgebogen in bed

hoe moet ik groeien, waar is de zon naartoe