Rondje natuurbegraafplaats (2)

Elisa Lo-A-Njoe

Schurft en soa's

Martijn van Bruggen

Let it be

Chard van den Berg

Kaders

Ola Enzler

Zeeschuim - 3

Ella Meyvisch

Wildvlees

Leonie Moreels

kinderen mikken pisgeel voornamen in sneeuw



willen ineens wel mo heten, met plassertje smelten ze



hoofdletters en engels in de berm







bovenop mesthopen bijten ze koortsblazen van elkaars lippen



pletten lieveheersbeestjes langs prikkeldraad als bubbeltjesplastic



blazen padden en zeepbellen op, elke akker een kermis







waar winst stinkende emmers vol darmen is



amfibiebloed tot de enkels in dikke sokken dringt



vaders steevast raak op zieke schapen schieten







vanachter dikke brillen scheppen jongens stront



hollen volle kruiwagens na, schaven knietjes



in dit dorp liggen enkel straten dwars







zonen dunken dropshots in blitse oversized voetbalbroekjes



anderen in knielange tweedehandsjurken bakken pannenkoeken



in roomboter en kloppen met slag room en woede stijf



likken in stilte kommetjes leeg







gereformeerde meesters leren ze: mensen leggen mensen



in biologie waar ze op één september pagina’s acht tot vierendertig



de evolutietheorie in hartjes, sterren en snippers







na zegen en avondeten spelen ze samen klaveren



vader heeft de harten uit het pak gehaald



kruimeldiefjes van verdriet schrapen restjes stilte van het marmerblad







zelfs jaren later dragen alle bed-and-breakfasts en bastaardkinderen



trots bijbelnamen: ebenezer, boaz, zelfs esther



de ex-kermis is een kerkhof met gesmolten



melkchocoladepaashaas in donkere modder







middenin een lievelingsweide schoppen tieners tijdscapsules



dik ingetapet onder en beschermen zo een kindertijd van wormen

kinderen mikken pisgeel voornamen in sneeuw willen ineens wel mo heten, met plassertje smelten ze hoofdletters en engels in de berm bovenop mesthopen bijten ze...

verzetshelden in onderhemdjes

op zendstation zestien lopen vanaf half acht reporters



kijkcijfers en sterren achterna, zeventien, achttien



we landen in een oorlogsreportage over amerika



vlot van vete en vettig eten







wij wippen op onze schommelpaarden en dikke kussens



op en neer steeds sneller, steeds dieper, blijven kijken







aan het front rennen mannen met helm door de modder



prikken met smal lemmet tegenstanders lek, ergens



haperen vingers aan prikkeldraad, haken blikken met haast



zich in darmen van lijken van wild vee en vijand







boven geven vader en moeder elkaar rechtstaande ja’s van vlees



wanneer we struisvogels voor breedbeeld spelen



vlak voor bloed langs lopen en benen in leembodem lekt







telt de blik van kinderen dubbel in televisiestatistieken



categorie: beklijfcijfers







we maken grotten en holen van rugkussens en stoppen onszelf weg



helaas, schoten boren zich in de woonkamer dwars



door dons zitvulling en onschuld heen







klus klaar, vader zapt in flanellen pyjama de ellende weg



we knippen vlaggen van tekeningen en



geven in bed over

op zendstation zestien lopen vanaf half acht reporters kijkcijfers en sterren achterna, zeventien, achttien we landen in een oorlogsreportage over amerika vlot van vete en...

kommetje vol

vader smeert met speeksel de vingers kleverig



bladert aan tafel door de weekendkrant als een telefoongids



de wereld heeft weer koorts vandaag







vaders van neven en exen verzamelen metalen doodshoofdjes,



verjaardagskaarten, pornobladen vol verlepte beloften en dorpskerkprenten:



in gemeentearchieven diepen ze hun hoop en heimwee op







de mijne stapelt slecht nieuws naast gaspitten op het oude fornuis



propt de sportkoppen tot rozen, zet ze in vaasjes op tafel



we lepelen pompoensoep in diepe borden waaronder roddels



het heet delfts keramiek van broos eikenblad scheiden







in verre landen vechten gangsters met elkaar in winkelstraten



grijpen mannen naar staten, wij steevast net naast



neppuppy’s, glitterspringballen en neondobbelstenen



in blitse gokmachines op dorpskermissen







enkel bergen, nepgrenzen en wederkerig onbegrip slaan kloven



een magere beek haakt een linker- en rechteroever aan waar



nieuws geschreven en gelezen wordt







ik omcirkel elke ‘e’ in gazetten om aan letters te wennen



in help, verven en ellende tel ik ze en turf scheve streepjes



langs de kant







vader werpt zeven weekendkranten achtereenvolgens op elkaar



rijt met knipmes een homp brood in sneden, scheurt kontjes tot brokken



de rotsen van gist en roggemeel kraken in zijn vingerkoten







hij las al vierenveertig min kinderonbegrip keer de krant



stooft erna seizoensgroenten gaar ik lik en lepel tevreden



&nbsp;tussen gelaten stapels de borden leeg, laat geen enkel restje over

vader smeert met speeksel de vingers kleverig bladert aan tafel door de weekendkrant als een telefoongids de wereld heeft weer koorts vandaag vaders van neven...

Kraaien II

oma raapt voorovergebogen handenvol noten op



pelt er zwarte bolsters vanaf en weekt



vruchtvlees in manden warm water zacht







op straat rennen mannen marathons aan hazentempo



wanneer ze een glaasje amaretto aan haar notelaar



op de ronde tafel naast de stapel modebladen plaatst







ze schikt zoute chips en olijven in lookolie er



rommelt met kommetjes en borrelnoten in het rond



ze wachten in schaaltjes op smakken en slikken







in ademnood sleept ze de plastic tronen aan tafel



nipt van likeur en knikt: ook vandaag



heeft de leugen een gezicht gekregen







binnen scharrelt de ander, een man die ze eens



als de hare aansprak, in cirkeltjes



hij kijkt op door de ruit op de tuin uit gaat niet



naar buiten voor zijn eega paden door de noten baant







maar haar armen rapen in nat gras 



enkel noten en geen mensen meer op

oma raapt voorovergebogen handenvol noten op pelt er zwarte bolsters vanaf en weekt vruchtvlees in manden warm water zacht op straat rennen mannen marathons aan...

Kraaien I

doordrukstrippen dafalgan rangschik je op data kunnen kopzorgen ook vervallen als je er lang genoeg niets mee doet   je hebt twee dochters, ze hollen op klasuitstap fazanten en klasgenoten achterna en vinden jonge noten in weeë bolsters, je slikt   de tijd staat hard en groen op de koekoeksklok vast twee naakte meisjes wachten tot iemand ze wast jij wil het zijn   in bruin water haal je de brokken tussen voortanden en kiezen van je kinderen weg trots tonen ze je hun vondsten op de badrand:   kruimels en het droge skelet van wat een blad was blauwe kleefsterren en paddenstoelen, een poot van, de lunch van een ander in één gris tot klontje gekneed   eentje verstopte een dode eekhoorn in haar jaszak brak haar tand op harde noten stuk, waar is haar soort in de determineertabellen gebleven:   voedt zich met wat op haar pad komt enkel aan te raken in rust, voorlopig onvruchtbaar bloeiseizoen en stamboom onbekend, je weet nog hoe   jouw moeder met oranje plastic spuitjes mierzoete hoestsiroop toediende en je gloeiend in bed suiker van je lippen likte   genoeg, je draait de kraan dicht, drukt boegeroep kopje onder je jonge honden haal je uit het sop, je snoert hun romp met het lint tot vrouw   in je badjas doop je zelf later twee teentjes en weet je de rode kaakjes van je achtjarigen zonder borsten: geen heet water, wel stilaan naakte schaamte

doordrukstrippen dafalgan rangschik je op datakunnen kopzorgen ook vervallen als je er lang genoeg niets mee doet je hebt twee dochters, ze hollen op klasuitstapfazanten en...

moes tuin

in je buik stapel je fruitmetaforen tot huiskamers



druifjes, sinaasappelen en ananassen



na negen weken woont er een muntstukje in je







stilaan breng je je wensen samen



bant met lange lijsten je twijfels



zie hier: BEXX HXXX XEXX XLXP







artikelen knip je in smalle vierkanten uit



plakt ze op bordkarton, hangt ze op zo,



het verder prop je vol bijnamen en mamamamamama







met andermans raad kan je inmiddels kaarten



je wil graag zoenen voor zwijgen inwisselen



maar laat niet in je kijken







het kind is geen ding al is het ding dat het nog geen kind is



al weken wil je de mens malen



de pit in je weg pureren







met je middelvinger dop je bruine plekjes in de melk



van reclamefolders knip je vlagjes en je denkt



mensen wérpen mensen op de wereld

in je buik stapel je fruitmetaforen tot huiskamers druifjes, sinaasappelen en ananassen na negen weken woont er een muntstukje in je stilaan breng je je...

wasprogramma

je gaat de kraak in ruggen van werken na



twee hoopjes voor de nooduitgang van de gemeentebibliotheek



zonder spoedingang, ergens binnen te geraken is blijkbaar minder urgent



wat je al wel en nog niet kent scheid je







je plant je vinger naast een langpootmug op het dashboard



gaat het dier vliegen ruk je grinnikend een beentje uit



met ‘dat heb je zelf gedaan’ kaats je het van je af







thuis schud je plooibakken boeken leeg voor de wasmachine



er is geen etiket enkel stempels met rechten en barcodes



ze leveren witte internettabbladen op







extra vlekmiddel op lastige exemplaren en dertig graden



wolwas, in het sop dompel je kin en lippen onder



kauwt er de zeep stuk en spuwt







bont buitelen de boeken in de trommel rond



twintig keer zestig zit je voor het venstertje



spoelwater en schuim maken kaften donker







later stel je vast: onveranderd hard en taai zijn ze



zelfs met wasverzachter, de zinnen



laten zich niet weken van het blad







op het wasrekje in de badkamer stapel je



in torentjes van vier hoog voorzichtig romans



de woorden heb je te lang te warm gewassen



ze passen je niet langer

je gaat de kraak in ruggen van werken na twee hoopjes voor de nooduitgang van de gemeentebibliotheek zonder spoedingang, ergens binnen te geraken is blijkbaar...

vreet

17 oktober is de Werelddag van het Verzet tegen Armoede







je hakt fikse jonagolds in achten op de achterbank malen twaalfjarigen de partjes tot moes en sap geen genade en geen gaatjes in kiezen van deze machines met bleke benen en honger   eerder beboterde je sneden brood voorzichtig sopte korsten in warm water tot ze vers knarsen legde ze teder op een eenzaam bordje onderaan deze keuken is een kerker   vanillevla, cola en maxiverpakkingen marshmallows wikkel je in dikke sokken en weer je van nachthonger je stopt niet in je stopt weg   pols je boven een warm bord bonen en mokken fanta naar de dag tikken vorken en slikken kinderen hompen in veeg je mond schoon, zeg je   het brood is je prooi die nacht als je de kraak uit de korsten bijt en je jezelf afvraagt komen de kinderen later wel met de kinderen langs

17 oktober is de Werelddag van het Verzet tegen Armoede je hakt fikse jonagolds in achtenop de achterbank malen twaalfjarigen de partjes tot moes en...

groot genoeg gekocht om nog te groeien

op de gereformeerde camping bomvol caravans



pomp je je twee neefjes op en trek je



de bloedboeien neonoranje jasjes aan



deze nederlanders leren zwemmen voor ze rennen







vier halen twee betalen gilt een neongeel plakkaat aan het onthaal:



pitten, zwembrevetten, scharreleieren en oordoppen



eerder verteerde paniek en omega drie vind je voortaan



vacuüm verpakt in de la bovenaan







in een tinnen blik passen net negen wassen bollen



mak en stil als tamme kippen voor de slacht



je propt ze in je oren, plastic parels in vettige schelpen







bij eb ga je met een garde golven te lijf



je lekt langs alle kanten maar mept hard



knokt voor het noorden met consistente golfslag



pats! raak!







elke augustus al spring je op en neer op een puffende pomp



ben je een verpleger als je een beetje leven in het rubber stampt



voor matrassen met obesitas werk je je in het zweet







alle gezinsleden vinden stilte verfrissend en prikkelend



jij legt de matras in het lange gras als een verlamde astmapatiënt



diagnose: case closed

op de gereformeerde camping bomvol caravans pomp je je twee neefjes op en trek je de bloedboeien neonoranje jasjes aan deze nederlanders leren zwemmen voor...

wat je dan moet doen

wat moet je als je achternaam alvast in het marmer



naast de plak van je pas overleden man geslepen staat



er al een plek is vlak voor je ter helle dan wel hemel gaat



tweede van rechts achterin het kerkhof langs de steenweg dan







wat moet je als je naam en initialen al aarden maar



je hart nog spartelt, honderd keer in één schreeuwt: ik kan nog



als anderhalfjarigen in de pampers, wankelpas voor pasje dan







wat moet je als anderen je hart al als artisjok



in blik en bitter bewaren, bundels tulpen en pastel kattenkaarten



op de mat landen en jij aan tafel rebussen afmaakt dan







wat je moet doen als je eega een leegte laat:



bind de bloemen tot veldboeket, krabbel in de wachtkamer



op de achterkant van het kladpapier:



ik ben nog steeds [verf] – F + [brief]: BR = L + D



ondanks deze [leegte]: egt = V + N

wat moet je als je achternaam alvast in het marmer naast de plak van je pas overleden man geslepen staat er al een plek is...

Logo	Vincent Hammingh
Kernteam	Iduna Paalman, Thijs Joores, Erwin Hurenkamp, Oumaima Belkhdar
Website	Laurens Besselsen

Ella Meyvisch
Leonie Moreels