Ik zoom mijn lichaam in als een koolstofatoom in de kou
mijn botten beginnen te loeien bij de gedachte aan vallen in
het perfecte ronde gat dat als met een passer gevormd
het gras onderbreekt
Mel’s Hole: 24.000 meter
misschien ligt er wel een verborgen stad onder de diepte
van de radioruimte tussen verlengde vishengel en overleden hond
misschien de stad Elengubu de liefdesvallei in Cappadocië behuisde
20.000 mensen ze hakten stenen in gaten om hun handen in te steken
donker gekneed ondergronds land werd herontdekt door een groepje kippen
door de tunnels liepen koeien kakkerlakken mensen met hun tenen
om dezelfde kleigrond gekromd in de eeuwen daaropvolgend zouden we (helaas)
niet de evolutie van reuzenmollen meemaken
het samenkomen van mens en dier heeft zich in de zoekbalk van Airbnb gedrongen
in de vorm van een paardenhotel waar het grazende dier met diens hoofd
naast de geelbruine nachtlamp slapers bijstaat en briest
(hereniging is slechts 185 euro per nacht!)
de mens is een reuzenmol als ze ondergrond vlucht
zodra bergen lava niezend zuurstof voor zwavel vervangen
we blijven opbouwen en vluchten of we nou op de maan of de kleigrond stuiten
vervorming is onze bestemming; we nemen de korrels in onze handen
bouwen een koolstofzak in de kou
in een bovengronds huis trok ik de tussendeur dicht
plukte stofpluimpjes uit mijn zak bezaaide de tegels tot het te donker werd om ze te zoeken.
Illustration: Potsolya